İç sulardaki yüzen güneş enerjisi sistemleri, karbon ayak izleri açısından karadaki güneş enerjisi sistemlerine benzer. TNO’nun IEA (Uluslararası Enerji Ajansı) PVPS Görev 12 için yazdığı bir rapora göre, bu onları karadaki güneş enerjisi sistemleri için uygulanabilir bir tamamlayıcı seçenek haline getiriyor.
Rapor, üretim ve kurulumdan atık arıtımı veya kullanım ömrü sonunda geri dönüşüme kadar tüm yaşam döngüsü boyunca toplam sera gazı emisyonları olan karbon ayak izine odaklanıyor. Ayrıca, arka plan verileri kullanılarak modellenen varsayımsal yer üstü sistemlerle iki operasyonel yüzen güneş enerjisi sistemini karşılaştırılıyor.
TNO’da Bilim İnsanı Josco Kester, “Batı Avrupa’daki iki operasyonel sistemle ilgili çalışmamız, tüm yaşam döngüsü boyunca sera gazı emisyonları açısından, iç su kütlelerindeki yüzen güneş enerjisi sistemlerinin yere monteli güneş enerjisi sistemlerine iyi bir katkı olabileceğini gösteriyor. Güneş enerjisi modüllerinin bozulması sınırlandırılırsa, bu sistemlerin karbon ayak izi 2030 için AB şebeke karışımı hedefinden 3-4 kat daha düşük.” dedi.
Rapordan çıkan sonuçlara göre, iki yüzer güneş enerjisi santralinin kWh enerji verimi başına tahmini karbon ayak izi yaklaşık 50 g CO2/kWh olup, bu değer 2030 yılı AB şebeke karışımı hedefinden (176 g CO2/kWh) 3-4 kat daha düşük. Yaşam döngüleri boyunca iç sulardaki yüzen güneş enerjisi sistemleri, kara tabanlı güneş sistemlerine benzer CO2 emisyonlarına sahip. Karadaki doğu-batı sistemine kıyasla yüzen güneş enerjisi sistemlerinin karbon ayak izi, yere monteli bir PV sistemininkinden yalnızca yüzde 15 daha yüksek. Bu da , yüzen güneş sistemlerini enerji karışımına uygulanabilir bir ek yapar.
Rapora göre, karbon ayak izi üç önlemle yüzde 40’ın üzerinde azaltılabilir:
- Düşük karbonlu elektrik kaynaklarıyla PV modülleri üretimi.
- Destek yapısında geri dönüştürülmüş malzemeler kullanılması.
- Ömrünün sonunda HDPE’nin geri dönüşümü.
Araştırmacılar, bu bulguların, uzun vadeli izleme ve kapsamlı çevresel değerlendirmelere olan ihtiyacının altını çizerken, daha ileri araştırmalar için, güneş enerjisi modüllerinin ve bileşenlerinin uzun vadedeki kullanım ömrünü, performans oranını ve bozulma oranını belirlemeyi öneriyorlar.